BİZÊKÎ Û Bİ VERGÎYA

BİZÊKÎ Û Bİ VERGÎYA

            Vanê beno nêbeno, şuwaneyên beno. No şuwane, rojên birrê bizêkan[1]dê xwu gîno û beno çere. A roji jî rojênda çiksaî[2] bena, ayam weş beno. Bi neya pîya jî çere şên, ku”hoî boli beno. Vanê cora kêf kêfê bizêkan beno, kêfdê cirê çîyên nêvajêno. Ê tabî ki bi nê kêfî sero bizêkên jî çirtikîy dano xwuro û şino û şino. Dima finên winîno xwu peyra ki birr/kerîra kewto dûrî. Diki bi diki, geyr bi geyr darîstan di raya xwu keno vinî. Wel”hasil nêşeno ageyro birrî ser.

            Ti bêrî ki, ti aqilî berê nê karî ser! Hele hele dar û ber bibo û “heywano we”hşî jî tey çinêbo! Ma mikûno? Wel”hasil vergên vijêno û kewno bizêkî dimi, ci darîstanî mîyan di fetilneno. Bizêk remeno, verg verra ci dano, bizêk remeno û verg verra ci dano! Bi no babeta pê xeylên benê û anê. Soyîn bizêk betilêno, verg ci tepşeno, nişeno ci qirrî.

Bizêk winîno tey çare çinîyo, bizêk vano,

-Vergo bira, tîyê winînê ez tora remaya jî mi nêşa tora bireyo. Oyo winî aseno ki qey ez do birrîra bireya û dima jî torê werd ba. Mi destîra deha tebayên nîno, tora reyayîş jî mikûn nîyo. Qenê sifte mirê lûlî biceni ki, ti mi bi kêfêna xwurê bûrê.

Na gazîya bizêkî weşdê vergî şina. Verg, na waştenîya bizêkî qebûl keno. “Heta “hendo ki na waştenîya bizêkî weşdê vergî şina ki, verg xwu pîze di finên vano ez nê bizêkî verda wa şiro. Dima leyrekê ci yenê ci vîrî, peydi gami erzeno, ci nêverradano, vano ez do ney leyrekandê xwurê bera qerdê pîzî kera.

Wel”hasil verg yeno fêlbazey[3]da bizêkî cirê lûlî ceneno. Verg ceneno, bizêk kay keno, verg ceneno bizêk kay keno. Wext wextî, se”hati se”hati fetilenena, bi no babeta heywano berrînî[4] yeno nînan sero arêbeno. Çi “heywano berrînîyo ki yeno nînan serdi jî yeno kewno govendi mîyan. Sifte verg vano werdê mi jew bî, bî se û bolkêf keno, beno kêfşad[5]. Ê herga ki dem û wext serra ravêreno, dinya “alem sero arêbeno. “Heywan bi “heywan, veng şino kutikan jî. Kutikîy remenê yenê meydandê veyvî, vergî û bizêkî û “heywanandê bînandê berrînîyan het di cayê xwu gînê. Amîyayîşdê kutikanrê bizêk kêf keno, laberê adir kewno vergdê to. Verg xwurê daldeyên vîneno û hêdî hêdî, fisek fisek meydanê veyvî terk keno.

Bizêk winîno ki vergo fisek fisek meydanî terk keno û şino, vano:

– Vergo bira! Tîyê sera şinê? Ma çi weş xwurê şênemegî kerdê! To do xwurê na şênemegîya tepîya ez bi “afîyeta biwerdayê? Ellah xeyr, tîyê na şênemegî verdanê û sera şinê?

Verg vano:

– Bizêko bira, e winîyo. Ma bi toya weş û delal kay kerdê, ma şênemegî kerdê. Laberê nê kutikê nêzanê kay bikerê, ê do xwu bierzê ma qirrî û ma fitesnê. Cora nînan kêfê mi remna. . Wexta ma ancîya benê û anê, ma îfadeyê pê gînê. Ney serra, bizêk jî vano:

-Vergo bira, oğirê xeyrî bo. Ez texmîn nêkena ki ma fina bişê pê bivînê, bêrê pê ser. Dima ez qayîl nêbena raştê to bêra. Çiki tew ez qayîl nîya peynîya na şênemegî bîyara xwu vîrî.

Wexto ki verg kewno dûrî, xwu bi xwurê vano:

-Vergo, wa mirazî bi to bo! Ti vergênê, torê lûlî cendiş çi lazimo! To seydê mîyandê lepekandê xwu xwu destî mîyan ra vet. Ew tew sero tayên mend bî ki, ti ganê xwu jî sernê.

 

 

             Açarnok:                                

                               Şaban ŞENATEŞ             

                                                                                           11/09/2013

                                                                                            SUWÊREK’i

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Binvaje: No eser, ‘’Bi Tewsîyedê MEB. îya Qandê Mektebandê Siftî, Eserandê Bingehdê 100’î -18, Qandê Sinifandê 1’î, Weşandê Zambak’îra’’ Açarîyao. 

                              

---