GOŞÊ ‘ERDÎ

GOŞÊ ‘ERDÎ

Vanê beno nêbeno, bol verî padîşayên beno. Padîşah rojên qandê kurkerdena pordê xwu berberên veyndano qesirda xwu.

Berber kewno zerre tepîya, padîşah cirê vano:

-Ez zana ti çîyanê mîyanikîyan rind nimnenê, mi ti cerribnayê, cora mi ti weçînayê. Nê qisana dima cirê vano:

-‘Sereyê mi keçelo. Ney bê to ne kesikên zano, ne jî wa bizano! Eger ti xwu fekîra bireynê û kesîrê vajê, ez do ceza bida to, to bierza zîndandê xwu, wa ti bizanê ha! Nê qisan û fermandê padîşaya tepîya, berber soz dano, vano:

-Emr û fermanê to ‘sere û çimandê mi ser, ez zana çîyanê mîyanikîyan tepşa, qe qağû megî, ez kesikîrê ne vana, ne jî pey ‘hesnena. Ew nano ser û vano:

-Bêguman ki, ti şenê bi mina bawerey bikerê.

Nê qisan û sozdayîşîya tepîya, berber dîrê têlanê pordê padîşay gîno dano dûzan û dano pro vera kêdê xwu kewno ray.

Mabeynra xeylên zeman ravêreno, sirrê padîşay herga ki şino ganê berberî wrêneno, no sirr berberîrê beno wrîndok. Senîn senîn keno, nêşeno qedê wrîndokdê xwu bo. Soyîn no wrîndîyê berberî berberî keno xwu bin, nişeno qirrîçikda ci.

Berber xwu bi xwu vano:

            -Dêmağ kî ‘sereyê padîşay keçelo! Qando ki nê sirrê xwu kesîrê nêvajo jî, kêfsado, kêfê ci çinîyo. Cora qandê re’hateyda xwu qayîlo nê sirrî teber do, vajo ki re’hat kero. Çiki no sirr hewnanê berberî remneno, hewn di ata nata çewilêno, nêşeno ki rakewo, hewnê şewan cirê bîyo je’hr, bîyo ze ağû. Winî beno ki berber nêdayîşdê nê sirrî ver beno nêweş, kewno cayan.

Rojên qerar dano, vano ez do nê sirrî eşkera kera, teber da. Laberê ferman û emrê padîşay yeno ci vîrî, dima xwu bi xwu vano ez do şira gema, cayêndo mîyanikî di eşkera kera, bida teber ki kes pey nê’hesîyo. Şino şino bol kewno dûrîya tepîya, vijêno koyên ser û qîrreno vano:

-‘Sereyê padîşay keçelooo! Padîşayê ma porrûtooo! Padîşayê ma qafrûtooo! û mirazîna xwu keno.

Senîn ki berber qîrreno, vengê ci bi koyano zîngeno, zimayena ci koyan û deştano pêro vila beno. Bi no babeta vengê ‘’padîşayê ma keçelo, padîşayê ma ‘sererûto, padîşayê ma qafrûto’’ şino dewijan perini ew no sirr fekan fekî ‘heme cara vila beno. Soyîn fina fekan fekî no teberdayîşê nê sirrî şino kewno padîşay goşî jî.

Padîşah nê ‘halîya dima merdim rişeno ci dimi, berberî dano ardeni. Berber şino kewno ‘huzûrdê padîşay, oyo lerzeno, lerz kewto ci ganî.

Padîşah berberîrê vano:

            -Lajê mi, to se kerd? Kanî to do sirrê mi kesî nêdayê? To mirê soz nêda?

Berber vano:

            -Padîşayê ma, raşto. Mi do kesikîrê nêvatayê, ew asas mi xwu rind û rind jî guvişna, mi demeyên jî kesikîrê nêva, ez winîyaya ki eza pa bol bena kêfsad, eza pa bena nêweşi, mi va ez şira cayêndo bêkes û bêveng bivîna ki, ûja di vaja ki hem ez re’hat bikera hem jî wa kes pey nê’hesîyo, ew mi winî jî kerd.

Ez şîya cayêndo bêkes û koyêndo dûrî di qîrraya, mi wina wina va. Ti nêvanê ki ko zimeno, dewijîy û gemijîy pêro pey ‘hesênê. Laberê mi ‘hesab nêkerd ki goşê ‘erdî esto. Vano:

            -Mi bibexişni padîşayê mao bexişnok.

Nê tersî û xofî û xemgîneya tepîya, padîşah gîno vano:

            -Lajê mi, mi ti bi nê sirrîya îmtîhan kerdê, laberê to nêşa qezenc kero, to kerd vinî.

                                                                                                                  Açarnok:                                                                                            

                                                                                                             Şaban ŞENATEŞ

                                                                                                          Suwêrek/26/06/2013

NOT: Bu eser, MEB. tavsiyeli İlköğretim 100 Temel Eserden Seçmeler 29, Zambak Yayınları, ‘’Yerin Kulağı’’ adlı eserden tercüme edilmiştir.