Bêrî

 

 

 

 

 

‘Hesen, hema bikêfa grot û vazda sinifi . Greyîy pêro ci vero abyaybî, o do nimazdê înî dima bişîyayê cayê kamyoni. Kamyoni   diz  verra wariştê.

 ‘Hesen, nimazra vijîya  şî keyera  bawila xwu grot û vera cadê kamyoni kowt ray, amê dûkanêdê silasnayê sero, çantê xwu rona.

-Ap Îsmet, na kamyon do çi wext ray kewo?

-Saat-saat û nîmna ancax. Kerwa Cim îna jî ze şîyê Ri’ha persê nêweşê bikerê, înan vatê mado peyd ageyrê, Mehmedo  qandê înan jî odo  bipawo.

-Apo, eza jî  tayên nan, qeçanrê tayên çî mî gîna û eza yena.

‘Hesen çarşî mîyanra vêşî nêgeyra, qandê way û brayandê xwu loqim, firûnira jî çend nanîy grot û ageyra.

-Ame dûkanî ver, çîyê xwu jî na çantî ser û kursîyê ant xwu bin û ronişt.

Ap Îsmetî zerrera veynda.

-’Heseeen dersî senînê?

-Willi dedê mi hewlê, mayê mektebîya pêver danê.

Ap İsmetî vêşî qisey nêkerdê, çend çî diha perskerdî tepîya vinderd. ’Hesenî jî xwurê temaşê teberî kerdê, tewlekarên asa, tewlekar serrandê ‘Hesenî’ra bî. Lajekê tewlekarî serbijêr tewla xwu kutkerdê, zey estora xwu xarîdo, sekro qergûn nikara qaxuyê kufletîy kowto ci vîyê, bar dimdeyayo ci ser.

 Zê Ap Îsmetî bî, si’hatna kamyon amê.

Ap Mehmedî kamyon vindarnê û ame war

-’Hesen, tîyê jî yennê?

– E apo, e da jî yena.

‘Hesen werişt pay kursî da ci.

-Ti roş, ti roş..

‘Hesen fina herûnda xwudi ronişt.

-Hele vindi, kerwa Cimî înan jî gerek Re’ha’ra biyamê, ê şîbî persê nêweşê bikrê, hele ma şelpê bipawê, gamna qey êdo jî bêrê…

 

vîst deqa dima kerwa Cimha û cinîyerda xwuya amey.

-Kerwayê mi şima amey, nêweş senîbî?

-La willi ‘emeletî binra vijyayo, dixtora vat ‘emeletê ci rind raverdo, zek  oyo vera rindey şino.

-Kerwa Cimha no bacanaxê toyo?

– Nê nê, birayê ciyo, birayê bacanaxdê mino.

-Ellah şîfa bido. Ellah boka kesî tengdi nêverdo.

-Amîn, amîn.

Şima xwurê  nan man jî groto, ma şirê?

E kerwayê mi, ma şirê, ma nanê xwu grot, ma şirê, ma şima jî dayê paviten xwura.

 

‘Hesenî jî çîyê xwo eşt kamyon, ramitêrî kamyoni vist kar û   kamyoni vera dew kowt ray, rayra çend mişterî diha grotî, dima nesibyê warazayê ver çend qolikî jî bar kerdî  tayê qandê înan jî vinderyê dima sûki mîyanra vera  rayda dew tadeyê. Kamyoni kowt rayda dew ser, ’Hesenî sifte bawilda xwu sero ronişt, dima werişt xwu ser, destê nay kaserda kamyon ser, xwurê kerd ze balişna, winya ze çoşme ra. Reng amêbî geman çere weşbî, ray sera çarvey asayê, ’Hesen zek nika o jî çarwa veroyo, kamyon kowt pirdî ser, kamyon tayên leqê, ’Hesen finnê ra hesya xwu, zek payra hewn bivîno, xwu’b xwu vajya  “No pird kotîra vijîya” kamyon ame bî nezdîdé dewa Sergerîni Laya Zengçûri  ravêrdîy, finnêra yaxerî destkerd pa “Va ha torê”  wesarî kes nêzano yaxer çi wext vareno, peye kaserda kamyondi xeym agrotîbî, raywanî pêro kewtî bindê çadiri, ’Hesenî jî çadir bindi ca da xwu, yaxerî bol nêramit, da pancês deqey vara vinderd, yaxerê wesarî hunîbî, ti vînênê tavê vara, fina vinderd, verênan vatê  “Yaxerê wesarî xetêndi vareno, xeta bînidi nêvareno” Amey nezdîyê dewi karşî.  Xeymê koçeran asayê, çarweyê înan ğerîbîy, boçikinîybî. Kesî kotî dîyê, kesî zanayê nê çarwê koçeranê. Ray sero mêrdekêndo koçer vinderdbî. Ci kaleka jî di qeçekê werdêkîyestîybî, jû keynek, jew jî lajek bî, keynek hunî zerdekbî zinciya ci kaleka çîlîy estîbîy, porê ci zerdû sûrbî, lajek gorê keynek hebê diha girdbî jî keyneki mendê, laberê lewkir bi, kemçbî, dindanê ci zey bejî asayê, herhal torinê mêrdekîbî, qeçekîy  mêrdekî kaleka zê cendirmana vinderdey bî,  hinî  bel bel winyayê kamyonra, kamyoni şî mêrdekî vero vinderdi, ramitêrî poşetê derg kerd merdekî û merdekî jî xwu tûnikira perey dayê ci û kamyoneri  dewam kerd, mêrdeko koçer pera destê qeçan û  fina peyd ageyra vera xeymandê xwu şî. Kamyon binanîda dewira bexça mîyanra vera dewi qame bî amê dew vero vinderd. Raywanî amey cêr pêrini çîyê xwu rona.’Hesen jî ame war, zek serrêno nîyameyo dewi, hunî ‘hesreta winya xwu çoşmera, banê înan ajara asaya, laberê ortmî sero kes nêdî, ame banîra nezdî brayê cîyê qijî senî ‘Hesen dî,  hema war bîy û ame.  “- Keko keko!” pêşîya bradê xwura, no brakê ‘Hesenîyo werdêkbî, şeş serebî, werdîyê keyîbî, ‘efarebî cora pêrin cira bol heskerdê, kowt banî ser maya ci kowt ci çiman ver, mayi hema vera ci amê  û va  “-Hesenê mi” pêşiyê cira, marda xwuya serweşey kerd û raverdîy eywani. Brakê cîyê werdêkî cirê kursî ard va: “Keko roşi.”

Maya ci hunî ‘hesreta winyê lajekdê xwura, belîbî ki ay jî bêrîya lajdê xwu kerd bî.