PÊXEMBERÊ MA

PÊXEMBERÊ MA

            Dinya bî bî tarî dilûmat, ‘heme ca bî bî tip û tarî. Vîrdê însananra şî bî nameyê Ellah’î. Ca bi ca însanîy estîy bî, înanrê vatê ‘Henîfîy, çend Îsewîy, çend Mûsewîy, ê jî ze vereko maya ci bimero, winî bêkesîy bî. Zulim dinya’ra bî bî vila, bi zalimeya nan dayê însanan. Eger ki cayên di qergûnê dîyê, arêbîyayê ci ser, ze cinawiro ki şino leşda belatî ser.

Dilmat bî bî gran, gereg biameyê pêxember, mijdîyanî dê bî pêxemberan, Adem’îra ‘hetta Îsa’y.

Keyeyêndo pakra, nûrî şewq da, a roji ğillîyay Qesrda Kîsra’y di estûnîy. Adirê Zerdoşîyan şî hewna. Kâbe di pûtîy rî ser gunay ‘erro. Pêxemberê axirzemanî bi bîyayenda xwuya mijdîyanîy dayê; vatê ez do wedarna textê zulimkaran. ‘Hîkmetdê Ellah’îra eşkera nêbî, bolini nêzana bê zerrîpakan, zerrîayayan û huşyaran, kê do bizanayê sêkurê Endulmuttalîb’î do bibo serdarê pêxemberan. Bol nêşî marra abirrîya, Mekke di wexta nanweşey bî, ğela bî, ew ‘edet bî mayeri dergûşê xwu da ‘Helîma. ‘Helîma bî bî şitmaya A’hmed û Me’hmûd û Mustafa’y.  Qeçeko milçewt, bargran meramê Ellah’î winî bî, terbîgerê Mustafa’y o bî. Xwu destîya resnayê Pêxemberê axirzemanî. Mu’hammed û Me’hmûd û Mustafa’y bi no babeta dest kerd coya.          Pêxemberê ma, bi îzindê Ellah’îya we’hşî û berrînîyanra medenîy, zalimanra Farûqîy û whêrê ‘edaletî vetîy. Coyê Pêxemberê ma ma veroyo, şewqê rayberê ma roşin keno verê ma. Ma bi nûrdê Ey’a îz’han û zerrîya xwu bişuwê, leymdê cahîleyra pak kerê. Şeytano hergi roji tîrikvanda xwuya tîranê biğezeban erzeno ma. Ma ancağ bi raybereyda Pêxemberîya bireyê. Ancağ Qur’an marê beno sitare, marê beno bedenê dizi. Ma reyneno. Hergi kardê ma mîyan şeytan kewto, nameyê ma Bisilman mendo, laberê ‘hukmê Qur’anî mara dûrîyo. Qur’an neqebên di, ma neqebên di. Ma gereg ki neqebdê şeytanîra bivjîyê, neqebdê Qur’anî ser kewê. Vanê Ellah’î vato, ‘’Eger şima vera mi gamên bêrê, ez des gamîy vera şima yena.’’ Ewro ma vajê beso, ma werzê xwu ser, Resûlûllah’î senîn pûtê mîyandê Kabe’y şikitê û wedarnayê, zerrîya ma zê Kabe’ya, ma jî pûtanê zerrîda xwu bişiknê. Çiki pûtan qelb û zerrîda ma di ca groto. Ma gereg ki nêvajê ê çi axmaxîy bî, ‘elamek înanrê, pûtê ki ma zerrî dê înan xrabêrîyê. Nika ez qayîla coydê Pêxemberdê mara çend nîşanîy bida. Ma biewnîyê, Ey se kerdo?

Qandê nefsdê xwu bêveng bî, muşrîkan bol te’hda kerdê cirê, tellî bijiqnayê serdê rayda ci ser Cinîya Ebû Cehîl’î. ‘Hûrê devî eşti bî ci ser, sejde di. Fatma xwu resna bî ci, ‘hûrê devî ci serra grot û eşt bî whêrdê ‘hûrî ser. Fatma bermena, Pêxember vano, mebermi sebir biki ya keynaya mi! Laberê zulmî ver jî milê xwu çewt nêkerdê. Rojên bazirganên ame bî Mekke, çim birnayîş nêbî, Ebû CehÎl’î dest na bî maldê ci ser. Cira hûk werd bî. Xeberi şî Pêxemberî, Pêxemberî xwu resna ci, pîya şîy kîberdê Ebû Cehîl’î ver. Va malê nê qergûnî bidi ci. Ters kewt Ebû Cehîl’î pîze, dest di malê mêrdekî peydi da. Jewerî ajara no ‘hadîse dî bî.  Ame bî Ebû Cehîl’î heti, va to çirê malê mêrdekî peydi da? Ti Mu’hammed’îra tesayê? Va, fina bêro, ez do fina bida. Va, mi senîn ki kîber akerd, wejê devî kewt mi çiman ver. Ez bol tersaya, mi nêşa vajo nê.

Rojên îznî Koçî vijîya, Ey û Ebû Bekir’îya kewtîy ray, va ma şopa xwu vinî kerê. Vera xwu day Koyandê Mekke’y, şî kerran mîyan di, xwu şikeftên di nimit. Mekke’ra kewtîy şopi dimi, amey şikefti ver. Ebû Bekir’î va, ‘’Ya Resûlûllah, ma do se kerê, eger ê nika xwu çewt kerê, ê do ma bivînê?’’ Resûlûllah’î va, ‘’metersi, di hembazîy bibê, ê hîrindê ci Ellah bo, ma kes terseno?’’

Rojên Pêxemberê ma ‘hesîrdê wişkî sero derg beno, Hz. ‘Emer kewno zerre, ne ‘haldê Pêxemberîrê beno kelgrî, dima bermeno, gazincêno vano, ‘’Ya Resûlûllah, ti çirê ê ‘hesîrÎ sero derg bîyê? Şopa ‘hesîrî to ganîyo vijîyaya. Kiştênra cayê Qerralandê Kîsray, kiştênra cayê Qayzeran, ew to ganî di şopa ‘hesîrî! Resûlûllah jî na qisa serra vano, ‘’Ti qayîl nîyê, Dinya înanrê, axreti jî marê bo?’’

Pêxemberê ma,  nika Medîne do, êyê kenê Mescîda Nebî vrazê, Oyo jî kerpîçan nano xwu mîyanî ser û kerpîçîy kirrêşeno. Es’haban va, ti roşi, ma kar kenê. Va, nê ez do jî bixebitîya. Nêva ez sermîyanê şimaya, ez do roşa. Coyê Ey zê înîyao, kes çend bişomo kes mird nêbeno. Ellah adinî di pirdê Siratî’ra ravêrnayeni qismet kero, ma ray ser nêfîno.

    R. YİĞİTBAY /SUWÊREK’i        

No nûşte verê coy www.siverekgenclik.com    di weşaneya bî.