Rîsalê Nêweşan

DERMANÊ DIWÊSÎ: Hey nêweşo ki rîdê nêweşînira îbadet û zîkirdê xwura bîyo û na poxira jî oyo pey qe‘hrêno! Bizani ki, ‘Hadîs di esto û sabîto, vano ‘’mu’mîno muttaqîyo ki poxida nêweşînira nêşao îbadet û zîkrê xwuyo daîmî bikero, wextdê nêweşîni di sewabê ci gîno.’’[1] Merdimo ki ‘heta mikûn bo ferzan bîyaro ca, wextê nêweşîni di nêweşîna cîya grani bi sebr û tewekkula, ê ferzan ca ardiş di sunnetan û îbadetandê cîyê bînanrê bi şikildo xalîsaneya bena ‘ewêzî.

Hem nêweşîni, nêşayîş û ze’afê merdimî merdimîrê dana fe’hm kerdiş. Bi zuwandê nêşayîşî û ze’afdê merdimîya merdimîrê bi babetêna bena sebebê di’hayênda ‘halî û qalî. Cenabê Heq’î merdimîrê ze’afêndo bê’hesab û feqrêndo bêpeynî dao, ta ki merdim xwu tim û tim bierzo kîberdê Ey û cirê di’ha û îbadet bikero, cira medet biwazo.

[2]

Yanê, ‘’eger di’haya şima çinêbo, çi qîmetê şima esto?’’ Sirrê na ayeti mojneno ki qando ki ‘hîkmetê xelq kerdiş û sebebê qîmetdê însanan di’ha û zîkro samîmîyo ew no jî sebebê nêweşînano. Cora wexto ki ti na hetira bewnîyê cira, wezîfeyê qûlan gerre û lebayîş nîyo, Ellah’îrê şukro. Kes do bi weşîna zeynawîya ki na nêweşîni akerda, nêgîro û sebebê na di’hada fêlî nêbo.

[1] Bûharî, Cîhad: 134; Ebû Dawûd, Cenaîz, 1; Bw. Musned 4/410, 418.

[2] ‘’Vaji ki: Eger di’haya şima çinêbo, Rebbî het di çi qîmetê şima esto? (Sûreya Furqanî, 25:77)