rîsalê nêweşan ra

DERMANÊ ‘HEŞTÊSÎ: Ey nêweşo ki şukur verdao û oyo gerre keno! Gerre, heqênra yeno. Heqêndê to vinî nêbîyo ki, tîyê gerre kenê. Beno ki hewna to sero bol heqîy estê, to ê pede verdayê. Hewna to heqê Cenabê Heqî nêdao, tîyê gazincênê û bi şikildê neheqeya gerre kenê, gazincênê. Ti nêşenê bewnîyê xwu corîrara (û poxida şîfadaranra) bigazincîyê. Beno ki ti do kişta şîfayra bewnîyê xwu cêrra û şukur bikerê, ti mukellefê neyê.[1] Ki destê to şikateo, bewnî destcikerdanra. Ki çimêndê to çinîyo, ti bewnî ‘hurna çimîy çinêbîyayanra, Ellahîrê şukur biki.

Belê, ne’hmetî di heqê kesî çinîyo ki, bewnîyo xwu corra û bigazincîyo, gerre bikero. Belê mûsîbetan di, kişta mûsîbetîra herkes do bewnîyo xwu corra ki, bişo şukur bikero. No sirr, tayên rîsalan di bi temsîla beyan bîyo. Bi kilmaneya winao:

Merdimên, kesêndê bêçarî vejeno minara ser. Hergi paylingerda minara[2] di cirê cîya cîya tekellûf keno, îhsan keno û xelatîy dano bi ci. Tam cor di jî cirê xelatênda tewra girdi dano. Nika o keso ki ê bêçarî vejeno mina ser û hergi paylingerda minara di jî cirê tekellûf keno, îhsan keno, xelatîy dano; oyo paweno ki o keso bêçare cirê ‘’berxwudar bi’’ vajo, cirê teşekkur bikero. Eger o bêçareo serşîyaye werzo û vajo kaşka na minara deha berzi bîyayê, ez jî deha bol bişîyayê vera dîyar, çirê na minara ‘hendê ê minarandê bînan yan jî zêdê koyan berzi nîya? Ew herûnda teşekkurî di, bigazincîyo, bilebayo, wexta ti jî fe’hm kenê ki na çendên nankoreyêna, çendên kufranê ne’hmetîyo ew çendên neheqeyênda zulmanîya! ‘Eynî bi no babeta jî, kesên do hêçeyra peyda bo û do sî nêbo, do dari nêbo, do ‘heywan nêbo, do însan bo, do Muslîmane bo, do bol finîy wahîrê şîfay û ‘afîyetî bo û do ne’hmetêndo ravey reso, tayên arîzayana tepîya, goreo ki leyaqê şîfay û ‘afîyetî jî nîyo û bi livdê xwuyê xrabî û sûyê îstîmalatdê xwuya nînan vinî kero yan jî nêşo xwu destî fîno ew dima jî bigazincîyo, bilebayo, bêşukrey û bêsebrey bikero. Ew tew sero jî vajo: ‘’Hawar mi sekerd ki, no ame mi ‘seredi, no çi ‘halo ez dekewta de?’’ Bi no babeta lingi rubûbîyetdê îlahîro do… No ‘halet, nêweşînênda maddî raveyêrî, nêweşînênda manewîyaya bimûsîbeta. No ‘hal, zeki kes bi destdo şikateya lej bikero û nêweşîna xwu xwu sero biazirno û kêfsadeya xwu bizeyîdno. Baqil oyo ki, bi sirrdê   [3]الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَيْهِ رَاجِعونَ îya beno teslîm û sebir keno. Ta ki a nêweşîni wezîfeyê xwu biqedîno û şiro.

[1] Binnûşte: Belê, ki tayên nêweşînîy sebebê di’hayan bê û eger di’ha jî sebebê şîyayîşdê nêweşan bo, wexta di’ha bena sebebê vinîbîyayîşdê xwu. No jî (raşt) nêbeno.

[2] Paylingi: Basamak.

[3] Ê, wexto ki mûsîbetên yeno ci ‘seredi, vanê: ‘’Ma ‘evdê Ellahîyê ew ma do fina ageyrê Ey’’.

tadok:Şaban ŞENATEŞ