rîsalê nêweşan ra

DERMANÊ ŞÎYÊSÎ: Hey nêweşo ki ‘ecz û nê‘hewîyayenira gerre keno! Nêweşînîy, nê ‘heyatdê şêligî û cema‘atî di kesîrê ‘hurmet û mer‘hemeto ki kesîrê tewro ravey û lazim û gîrîngo, ey mûsnenê. Çiki nêweşînîy, bêxemeya ki kesî kutê we‘hşîyey û bêre‘hmey kena, kesî eyra reynenê. Çiki, bi sirdê   

¹

ya nefso emmare²o ki bi şîfa û ‘afîyeta kesî xapêneno ew kesî keno bêxem, hemberê birarîni di bol finîy kesî keno bêre’hm û bê’hîs verdano. Winî keno ki, kesî herûnda bire’hm û şefqatkarey di mûsîbetzedan û nêweş û nêweşînan vero keno bêrehm û bêşefqat ew key ki bixwu nêweş kewo, wexta netebayey û ‘ecz û feqrê xwu fe’hm keno, birayê cîyê ki misteheqê mer’hemetîyê, înanrê ‘hurmet û mer’hemet keno. Birayê cîyê mu’mînê ki, yenê ci zîyaret kenê ew dest erzenê bi ci, wexta înanrê ‘hurmetî û pîzeveşey ‘hîs keno. Ew şefqato însanîyo ki, rîkkato cînsîra yeno ew xusletêndo Îslamîyo tewro raveyo ki kes mûsîbetzedan vero merhemetî ‘hîs keno, kes şeno înan nefsdê xwu verano, înanrê re’hmkar bo, cirê biveşo, wahîrê şefqatî bo, eger ci destîra bêro, cirê yardim kero, dest bierzo bi ci(ci ver bido), eger qe nêşo çîyên bikero jî, cirê di’hay bikero, fina qe nêbo jî, şiro zîyareteyda ci û persê ci bikero ew sewab qezenc kero.

[1] Bêguman ki însan, xwu bêxem vîneno û rayra vijêno, ‘hedê xwu ravêrneno. (Sûreya ‘Elaqî: 6-7)

[2] Nefso ki kesî tim ray ser fîneno.

tadok:Şaban ŞENATEŞ