Rîsalê Nêweşan(2)

   RISALÊ NÊWEŞAN(2)

DERMANÊ DİDÎY

Açarnok:Şaban Şenateş

            Ey nêweşo bêsebir! Sebir biki, belkî şukur biki. Na nêweşîna to, hergi deqerda ‘emirdê to şena torê ‘hukimdê se‘hatenda îbadet kero. Çiki îbadet di babetîyo. Siftekên îbadeto musbeto ki, zêdê îbadetandê nimaz û nîyazdê wina zaneyeyano. O bîn, îbadeto menfîyo ki, whêrê mûsîbetî, bi nêweşînan û mûsîbetana ‘ecz û ze’hîfeya xwu fe’hm keno û xwu erzeno bextdê Xalikdê xwuyê Re’hîmî ew cira reca keno. (Bi no hewaya) mazharê îbadetêndê xalîsî û bêrîya û manewî beno.

Belê. Dûmo ki bi nêweşînana ravêreno, bi şertdê gerre nêkerdişîya, bi rîwayetdê sahîhîya û bi keşfîyatdê sadiqana sabîto ki, vano qandê mu’mînan îbadet ‘hesibên[1]o. ‘Hetta rîwayetdê sahîha di esto û vano ki, ‘ewêzîya deqeyên nêweşînda tayên nêweşandê sebirkar û şukurkaran, ‘hukimdê se’hatên ew deqeyênda nêweşînda tayên kamîlan jî ‘hukimdê rojên îbadetîya. Nêweşîna ki deqayêndê ’emirdê to torê ‘hezar deqa kero ew pa ’emrêndo derg qezenc kero, ayra teşekkî[2] nê, beno ki şukr û teşekkur ki.

DERMANÊ HÎRÊY

Ey nêweşo bête‘hemmûl! Tim û tim şîyayîşê ameyayan, kal û pîr bîyayena gencan ew tim û tim çinêbîyayîşî û abirrîyayîşî mîyan di lerî bîyayena nînan şahîda ki, însan qandê kêfî û zewqî nêameo no dinya. Hem însan, weşan mîyan di weşeo tewro rindo, tewro raveyo, kişta ‘hacetana tewro zengîno, qe beno ki weşan mîyan di ‘hukimdê sultanî do. Laberê ti winînê ki qando ki şikê ver û pey beno ew xemgînê ci beno, cora weşan mîyan di derağdê ‘heywanan jî bin di maneno. Ancağ cirê coyêndo xemgînane û bize’hmet kewno ew winî coyêno. Dêmağ kî însan sirf qandê coyayîşêndê weşî, qandê ravîyarnayenda dûmêndê re’hatî û zewqûsefay nêrişîyao no dinya. Beno ki însano ki ci dest di sermayeyêndo gird esto, bi tîcaretîya qandê coyêndê ebedî û bêpeynî xebatdê se’adetîrê ameo no dinya. Sermîyanê mîyandê destdê ci jî ’emrê cîyo.

Eger nêweşînîy çinêbê, sihhat û ‘afîyet do ğeflet bido, do dinyay weş bimojno ew do axreti jî vîra kero. Sihhat û ‘afîyet qayîl nîyo qebrî bîyaro xwu vîrî. Cora sermîyanê xwuyê ’emrî keno verva û tinê beno. Laberê nêweşîni nişêra çiman akena ew gan û bedenîrê vana, ‘’ti bêmerg nîyê, ti ‘eware nîyê, wezîfeyêndê to esto. Ğurûrî verdi, O ki ti dayê, şikê Ey bi. Bizani ki ti do şirê mezel, bi no babeta ‘hazir bi’’.

Îşte nêweşîni, na hetira şîretgerênda nexapandoka teqezi û vîrardokênda raybera. Cora gereg ki kes cira gerrekar nê, beno ki şukurkar bo. Eger vêşî grani bo, gereg ki kes sebir bikero.