Şînnameyê Qeçekan

Nûta Didîy:

Wextênra kesên zîndanên di maneno. Qeçekêndê cîyê qellaşî û şorrekî rişenê ci heti. O keso ‘hepsî kiştênra vera xwu qe’hrêno, kiştênra jî qando ki nêşeno kêf û aresîyayîşê qeçekdê xwu bîyaro ca, vera ey qe’hrêno, ze’hmetê ey anceno. Dima ‘hakîmo mer’hemetkar eyrê merdimên rişeno, vano: ‘’Çendi ki no qeçek ewladê toyo jî, kiştênra jî hemwelatî û mîlletda mirao. Ez do ey bigîra xwu heti, şanşîn[1]dê xwu di warî kera.’’

O merdim bermeno û dano xwuro, vano: ‘’Ez ewladê xwuyê tesellîkarî şima nêdana.’’ Hembazê ci cirê vanê: ‘’Qe’hrê to bîlaheq û bîlasebebo. Eger tîyê qeçekdê xwu verra qe’hrênê, qeçekê to do vera zîndandê ‘ar û nepak û boypîsî û bize’hmetî, o do şiro şanşînêndo weş û hera û bise’adet. Eger ki tîyê qandê nefsdê xwu, qandê ne’hfetdê xwu pey qe’hrênê û verkewnê; ki qeçek tîya di bimano, beno ki dûmêndo teng di, bi ne’hfetdê toyê şuffeyînîya pîya, nê ‘halî di îhtîmal ki wahîrê coyêndê bol biçekû û bize’hmetî bo. Noqor ki şiro aja, bi ‘hezarana ne’hfetê ci do to reso. Çiki do ‘hukmêndê şefa’atkarî serneyo û do torê bibo sebebê mer’hemetdê padîşay.  Ki padîşah rojên qayîl bo şima pîya bimertawno[2], helbet ki qeçekî zîndan nêrişeno, beno ki do to zîndanra vejo û bîyaro qeçekî heti. Laberê bi şertêna ki, eger bawerî û ’emeley û bestebîyayîşê toyê padîşahî bibo…’’

Îştê birayê mino ‘ezîz, zêdê nê temsîlî, wexto ki ewladêndê mu’mînî wefat keno, gereg ki wina bifikirîyo û vajo: ‘’No qeçek me’hsûmo, Xaliqê ey jî Re’hîm û Kerîm’o. Ey o qeçek vera şîret û mer’hemetdê minê nîmçî, grot inayetên û re’hmetêndo epey kamîl. Zîndandê dinyayê bidej û biçîle û bimûsîbet û bize’hmetîra grot û rişt Cennetdê xwuyê Fîrdewsî. Werrekê mi bi ê qeçekî ki, eger no dinya di bimendayê, kam çi zano ki o do şikil kewtayê? Cora zerrîya mi bi ey nêveşena, ez ey bextîyar vînena. Peynîra ne’hfetê nefsdê mi mend, ez a poxi[3]ra xwurê jî pey nêqe’hrêna û nêveşena. Çiki eger o qeçek dinya di bimendayê, mi do bi qe’hrdê cîya pîya muhabbetêndê ewladîyo fanî temîn kerdayê. Eger salîh bîyayê, kar û bardê dinyay di serkewte bîyayê, beno ki yardim û destbera ci mi resayê. Laberê bi wefatdê cîya, do mirê cennetdê ebedî di bi des mîlyonana serrîy bibo sebebê şefa’atdê muhabbetdê ewladî û se’adetdê ebedî. Helbet ew helbet ki keso ki ne’hfeto şuffeyîno ki veror[4] deyêno bi ci, ey vinî kero; laberê qezenckerdişdê ne’hfetde dimayênê teqezî serra nêqe’hrêno û ver nêkewno, ney serra omidîya ci nêşikên

[1] Qesri, sarayi. Bano şoretino bêhemta.

[2] Mertaw: Têkilî, hîlb. Mertawîyayeni: Têkildar bîyayeni, ‘elaqedar bîyayeni. Mertawnayeni: ‘Elaqedar kerdeni, hîlbnayeni, têkilîyê çîyên yan jî kesên vraşteni.

[3] Poxi: Sebeb, wesîle, semed, sebi.

[4] Verom, îwedî, tacîl. Çîyo ki vernî di bi şikildê bexşîşêna deyêno kesî.

Tadok:Şaban ŞENATEŞ